مزه آب شيرين سازي شده

صرفنظر از روش هاي مختلف تصفيه كه به منظور توليد آب استفاده مي شوند، در اغلب موارد آب شرب شهري مزه يكسان دارد. علت امر آن است كه تقريبا در تمام دنيا، تصفيه آب شرب با توجه به يك سري استاندارهاي مورد نياز يكسان انجام مي گردد. آب آشاميدني بايد براي مصرف بشر بي خطر باشد و تمام استاندارهاي محلي، ايالتي و كشوري را تامين نمايد.

انواع مزه آب

• شرط مورد نياز معمول آن است كه ميزان جامدات محلول TDS آب كمتر از 500 ميلي گرم در ليتر باشد. TDS فاكتور مهمي در تعيين مزه آب است. اغلب مردم به مزه نامطبوع آب در مقادير TDS بين 500 تا 1000 ميلي گرم در ليتر معترض مي شوند.
• كلر بالا باعث ايجاد مزه شور در آب مي گردد. حداكثر ميزان كلر آب معمولا 250 ميلي گرم در ليتر است.

آب شيرين كن ها ميزان TDS موجود در آب را كاهش مي دهند. در بيشتر موارد، بخصوص زماني كه از فرآيند تبخيري استفاده مي شود، ميزان آن كمتر از 25 ميلي گرم در ليتر خواهد شد. در اين مقادير كم آب بي مزه بوده و مناسب شرب نيست.

اغلب واحدهاي آب شيرين كن مقادير كمي از مواد معدني سخت، مانند كلسيم را به آب بر مي گردانند تا مزه آب بهتر شود. اين فرآيند تحت عنوان احياي مواد معدني آب، ناميده مي شود و ميزان خورندگي آب را نيز كاهش مي دهد. بعد از احياي مواد معدني، مزه آب شيرين سازي شده از آب آشاميدني كه بوسيله سايرفرآيندها تهيه شده، غيرقابل تشخيص است.