كلريناتور

متداول ترين ماده شيميايي كه در تصفيه آب كاربرد دارد كلر و تركيبات آن مي باشد. كلريناتور به صورت معمول آخرين مرحله بهسازي آب و تصفيه فاضلاب است. كلر در مقدار متداول آن برهاگ ميكروب ها، تخم و كيست انگل ها و بعضي ويروس ها تاثيري ندارد. عمومي ترين روش گندزدايي در جهان كلرزني مي باشد. كه از دلايل عمده استفاده از آن مي توان موثر بودن در غلظت پايين، ارزان و در دسترس بودن، سادگي كاربرد و نيز داشتن باقي مانده در آب پس از عمل گندزدايي را نام برد.

عوامل مهم موثر در گندزدايي با كلر:

1. غلظت كلر: با بالا رفتن ميزان غلظت كلر توان گندزدايي آن افزايش مي يابد.
2. زمان تماس كلر با آب : با افزايش زمان تماس كلر با آب، تاثير گندزدايي كلر بيشتر ميگردد. لذا به غلظت كلر كمتري نياز مي باشد. در هرحال مدت زمان تماس نبايد از 20 دقيقه كمتر باشد.
3. PH آب: با افزايش PH آب تاثير گندزدايي كلر كمتر مي گردد. لذا به غلظت كلر بيشتري نياز مي باشد. كلرزني در pH هاي پايين تر خيلي موثرتر مي باشد. وقتي از كلر گازي استفاده شود، باعث كاهش pH مي شود در حاليكه افزودن هيپوكلريت كلسيم و هيپوكلريت سديم باعث افزايش pH مي شود. با توجه به اين تغييرات pH انتظار مي رود كه كلر گازي كارايي گندزدايي بيشتري نسبت به هيپوكلريت در دزهاي يكسان داشته باشد.
4. دماي آب: با افزايش دماي آب، اثربخشي كلر بيشتر مي گردد. لذا به غلظت كلر كمتري نياز است. سرما باعث كندي جذب كلر توسط آب و تاخير در قدرت ميكروب كشي آن مي گردد. در pH ثابت در دماي 30 درجه سانتي گراد، اثر گندزدايي كلر سه برابر اثر آن در آب 4 درجه سانتي گراد است.
5. مواد خارجي موجود در آب: با افزايش كدورت آب ( به دليل امكان تماس كمتر كلر با ميكروارگانيسم ها ) تاثير ضدعفوني سازي كلر كمتر مي گردد. لذا به غلظت كلر بيشتري نياز مي باشد.ذرات بزرگتر باعث پناه دادن ميكروارگانيسم ها از تماس با كلر شده كه باعث افزايش تقاضاي كلر مي شود. وقتي جامدات معلق در آب يا فاضلاب باشد، كلرزني در ابتدا باعث غيرفعالسازي باكتري هاي شناور آزاد منفرد و ميكروارگانيسم هاي به شكل كلني هاي كوچك مي شوند. پس از اين مرحله ي غيرفعالسازي سريع اوليه، سرعت گندزدايي كاهش پيدا كرده و غيرفعالسازي بعدي تابعي از توزيع اندازه ي ذرات خواهد بود.

گندزدايي با كلر در موارد زير انجام مي شود:

1. گندزدايي فاضلاب خروجي
2. كاهش مقدار BOD
3. جلوگيري از بو
4. جلوگيري از خورده شدن بتن و ادوات مكانيكي توسط مواد اسيدي توليد شده در جريان تصفيه
5. جلوگيري از رشد و نمو مگس و حشرات در صافي هاي چكنده
6. شكستن كف آب توليدي در حوض هاي ايمهاف تانك
7. اكسايش يون هاي فلزي و سيانيدها

بهره برداري و نگهداري كلريناتورهاي مايع

1. ابتدا محلول پركلرين از پودر آن بصورت محلول تهيه مي شود. اين محلول ها را برحسب ميزان مصرف براي حداقل كاربرد يك شيفت 8 ساعته و حداكثر مصرف 24 ساعت در نظر مي گيرند.
2. قسمت هاي برقي كلريناتور را بازديد مي نمايند.
3. بازديد پمپ تزريق و تنظيم ميزان تزريق بعد از راه اندازي
4. تنظيم ميزان تزريق و اطمينان از آن
5. اطمينان از ورود پركلرين به محل مصرف با اندازه گيري كلر باقيمانده
6. كنترل كلر باقيمانده در سيستم تثبيت آن به ميزان 2 ميلي گرم در ليتر
7. در مواقع از كار انداختن و تعميرات حتما از قطع جريان برق ورودي به كلريناتور اطمينان داشته باشيد.
8. همواره فضاي محل نصب كلريناتور از نظر نظافت مورد توجه باشد.
9. اگر از هيپوكلريت كلسيم استفاده مي نمايند بهتر است محلول در يك ظرف خاصي تهيه و بعد از ته نشيني آهك محلول زلال به محل مصرف هدايت گردد تا از گرفتگي منافذ قسمت مكش كلريناتور جلوگيري بعمل آيد.
10. در مواقع شستشوي قسمت مكش كلريناتور از اسيدكلريدريك 30 درصد استفاده شود.
11. شيرآلات مربوطه حداقل ماهي يك بار بررسي و كنترل شود.