انواع گرفتگي آب شيرين كن

1. گرفتگي و رسوب كلوئيدي دستگاه آب شيرين كن

   عمده ترين مشكل آب تغذيه كننده ناشي از حضور جامدات معلق است. اين جامدات براساس اندازه و قابليت ته نشين شدن آن ها، به دو دسته جامدات كلوييدي و غيركلوييدي، دسته بندي مي شوند. جامدات كلوييدي قطري كوچك تر از 1 ميكرون دارند و طي عمليات ته نشيني قابل حذف نمي باشند.
   اگر چنانچه اجزاي كلوييدي داراي بار سطحي خنثي باشند، با افزودن يك ماده شيميايي منعقدكننده، حذف آن ها تسهيل مي شود. ماده منعقدكننده موجب مي شود تا اجزاي كلوييدي به هم چسبيده و در اثر عمليات ته نشيني و فيلتراسيون حذف شوند.
   جامدات غير كلوييدي معمولا در طي فرآيندهاي معمول ته نشيني و فيلتراسيون حذف مي شوند.
   ميزان تمايل يك منبع تغذيه كننده به رسوب گذاري و گرفتگي در آن، شاخص تراكم لجن SDI ناميده مي شود. مقادير SDI بيشتر از 3 ميكرون نشان دهنده اين است كه آب به عمليات پيش تصفيه اضافي نياز دارد.

2. گرفتگي بيولوژيكي دستگاه آب شيرين كن

   يكي از مهم ترين و مشكل ترين مسائل بهره برداري كه بايد در سيستم هاي RO پيش بيني شوند، رشد ميكروب ها در سطح غشاست. رسوب ناشي از حضور و رشد اين ميكروب ها به گرفتگي بيولوژيكي منسوب است.
   تمامي واحدهاي تصفيه آب صنعتي و طبيعي داراي دامنه گسترده اي از ميكروب ها شامل باكتريا، پروتوزوا ( تك ياختگان ) و جلبك ها مي باشند. اين ارگانيسم ها به طور قابل توجهي به صورت مواد ميكروبي تجمع يافته و در لجن و گل و لاي موجود در سطح غشا رشد و نمو مي كنند كه موجب محدود كردن جريان در غشا گردد. هنگام كه تجمع مواد ميكروبي در سطح و رسوب گذاري در غشا، ممكن ايت خارج كردن آن ها بسيار مشكل و يا ناممكن گردد.
   كلرزني موثرترين روش كنترل گرفتگي بيولوژيكي است. در بسياري از سيستم ها، به منظور كنترل رسوب گذاري، ميزان باقيمانده كلر در آب تغذيه كننده در حد 1 ميلي گرم در ليتر نگاه داشته مي شود. گاهي اوقات افزايش تا حد 10 ميلي گرم در ليتر ضروري است.
   غشاهاي استات سلولزي CA قادرند در برابر مقادير تقريبا بالاي كلر، براي مدت كوتاهي مقاومت نمايند. ولي غشاهاي پلي آميد PA مقادير محسوس كلر را نمي تواند تحمل نمايند. در صورت استفاده از روش كلرزني در سيستم هاي RO مجهز به غشا PA، كلرزني صورت گيرد، به كارگيري فرآيند كلرزدايي ( كاهش كلر ) ضروري است.

3. رسوب گذاري دستگاه آب شيرين كن

   از آنجا كه غشاي RO مانع از عبور نمك ها مي شود، غلظت نمك در طرفي از غشا، كه منبع تغذيه قرار دارد، افزايش مي يابد. اين امر موجب افزايش و در نتيجه رسوب بعضي از نمك ها از حد قابليت انحلال آن ها مي شود. رسوب گذاري غشا زماني اتفاق مي افتد كه مقاديري از نمك هاي موجود در آب تغذيه كننده، در سطح غشا رسوب نمايد.
   هرنمك داراي مشخصات منحصر به فردي است كه قابليت تشكيل رسوب آن را تعيين مي نمايد، اما نمك هاي با قابليت انحلال كم، نسبت به رسوب گذاري در RO ميل شديدي دارند.
   معمول ترين انواع رسوبات، آنهايي هستند كه با كربنات كلسيم، سولفات كلسيم، سيليكا، سولفات استرانسيم و سولفات باريم شكل گرفته اند.
   اگر مقادير نمك ها از حد مجاز قابليت انحلال تجاوز نمايد، انجام مراحل پيش تصفيه ضروري است. در اغلب موارد به منظور كاهش ميزان غلظت نمك ها، كاهش نسبت بازيافت ضروري است.
   ساير روش هاي كنترل رسوب، شامل استفاده از بازدارنده هاي شيميايي رسوب، عامل كمپلكس تنظيم كننده pH و نرم كردن آب براي كاهش يون هاي كلسيم و منيزيم است.

4. گرفتگي اكسيدي دستگاه آب شيرين كن

   تركيبات آهن، منگنز و سولفور، اكسيد شده و در صورت حضور اكسيژن در pHهاي بالا به صورت غيرمحلول و به شكل ماده اي ژلاتيني درمي آيند كه در غشا رسوب مي نمايند. در بعضي موارد اين مواد عملا اكسيدشده و بدين ترتيب مي توان آن ها را جدا كرد يا اين اكسيداسيون را مي توان با كنترل pH و حذف اكسيژن متوقف كرد.