اكسيداسيون پيشرفته

فرآيندهاي اكسيداسيون پيشرفته به وسيله راديكال هيدروكسيل مشخص مي شوند. راديكال هيدروكسيل قوي ترين اكسيدان مي باشد. بدين ترتيب بسيار محتمل مي باشد كه راديكال هيدروكسيل بتواند سبب اكسيداسيون و معدني سازي بسياري از مولكول هاي آلي به دي اكسيدكربن و يون هاي معدني شود. روش هاي مختلفي براي توليد راديكال هيدروكسيل وجود دارد كه بعضي از اين روش ها شامل تابش نور UV و حضور اكسيدان هايي مثل پراكسيدهيدروژن و ازن مي باشد. با اين وجود ممكن است كه توليد راديكال هاي هيدروكسيل بدون تابش نور UV نيز انجام بگيرد.

نتايج كاربرد اكسيداسيون پيشرفته

مطالعاتي در خصوص كاربرد فرآيندهاي اكسيداسيون پيشرفته جهت تجزيه تركيبات دارويي و متابوليت هاي حاصل از تجزيه سورفاكتانت ها انجام گرفته است. از جمله اين فرآيندها مي توان به تركيب ازن زني همراه با ديگر عوامل اكسيداسيون ( تابش UV، پراكسيدهيدروژن ) اشاره كرد.

از ازن و UV جهت گندزدايي پساب تصفيه تصفيه خانه اي كه حاوي آنتي بيوتيك ها، تركيبات ضد تب، تنظيم كننده ليپيد و تركيبات معطر بود استفاده كردند. با استفاده از غلظت 10-15 ميلي گرم در ليتر ازن و زمان تماس 18 دقيقه هيچ تركيب دارويي شناسايي نشد. اگرچه حذف اوليه تركيبات توسط ازن زني مناسب مي باشد اما حتي در صورت زمان هاي طولاني تماس ازن، مقدار معدني سازي مناسبي مشاهده نمي شود كه نشان دهنده حضور محصولات ناخواسته تجزيه مي باشد.

ازن زني در حضور نور UV بيشترين كاربرد جهت حذف آلاينده هاي نوظهور داشته است كه راندمان آن تا حدود 90% مي باشد. دوز استفاده از ازن 0/1-30 ميلي گرم در ليتر مي باشد.در تمام فرآيندهايي كه در نبود نور UV انجام شده است، مقدار حذف TOC چندان زياد نبوده و مقدار معدني سازي ريز آلاينده ها پايين بوده است. مهم ترين فرآيندهاي اكسيداسيون نوري جهت تخريب تركيبات مختل كننده عملكرد غدد درون ريز و نيز تركيبات دارويي و محصولات مراقبت شخصي شامل H2o2/UV بوده است.